ای امیر عرفه بی تو صفا نیست که نیست بی تو اندر عرفه عشق و وفا نیست که نیست
ای امیر عرفه یوسف زهرا مهدی حاجتی غیر ظهورت به خدا نیست که نیست
شنیده ام آخرین شب غیبت را در جوار کعبه به سحر می رسانی،
در حالی که سر به سجده گذاشتی و امّن یجیب می خوانی،
و چه شگفت است که مبدا و مقصد ولایت با کعبه گره خورده است!
از تولد امیرالمومنین علی(ع) داخل خانه کعبه تا ظهور منجی بشریت در کنار کعبه...
مگر می شود از حج بگویی و گریزی به کربلا نزنی؟( از قول جلال آل احمد)
نهم ذی الحجه بود که اباعبدالله (ع) حرم امن الهی را ترک کرد و قافله عشق به راه افتاد...
تا ماه حسینی چیزی باقی نمانده، باطن قبله را رها نکنیم...
" ای تشنگان کوثر ولایت! بیایید... من سرچشمه را یافته ام.
وا اسفا! باطن قبله را رها کرده اید و بر گرد دیوارهای سنگی می چرخید؟
بیایید...باطن قبله اینجاست.
به خدا اگر نبود که خداوند خود این چنین خواسته، می دیدی کعبه را که به طواف امام آمده است و حجرالاسود را می دیدی که با او بیعت می کند.
مگر نه اینکه انسان کامل، غایت تکامل عالم است؟...
ای امت آخر بر شما چه رفته است؟ مگر تا کجا می توان در محاق غفلت و کوری فرو شد که خورشید را نشناخت؟ "
"آنان که رو به سوی قبله خویش نماز می گزارند، معنای حرمت حرم امن را چه می دانند؟
کعبه آنان که در مکه نیست تا حرمت حرم مکه را پاس بدارند؛
کعبه آنان قصر سبزی است در دمشق که چشم را خیره می کند.
امام برای اعمال حج احرام بسته است ولکن اینان احرام بسته اند تا شمشیرهای آخته خویش را از چشم ها پنهان دارند... "*
اما امشب، شب شهادت آن مردی است که در آخرین نفس هایش، مولای زمانش را به همه سفارش می کرد،
مسلمی که در کوفه تنها ماند و شهید شد چرا که تنهایی رسم دیرین خوبان زمان بوده...
خداوندا به این روزها و شب های باعظمت
که موسی به طور می رود و فاطمه(س) به خانه علی(ع)،
ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه و محمد(ص) با علی(ع) به غدیر،
و حسین(ع) با همه هستیش به کربلا...
قسمت می دهیم که تا آخرین نف
س ما را در راه ولی امرمان، صاحب زمانمان و نایب بر حقش ثابت قدم بدار!
التماس دعای فراوان برای ظهور مولا!
* از "فتح خون" شهید آوینی
