آیت الله مکارم شیرازی :
همانگونه که غیبت شامل غیبت صغری و کبری بود
ظهور نیز شامل ظهور صغری و کبری می باشد
و انقلاب ما به مثابه ظهور صغری آقا امام زمان بود
و ما اکنون در بین الطلوعین قرار داریم
و هر لحظه به ظهور کبری نزدیک می شویم.
کند و کاو درباره مخالفان نشان می دهد سوای مستکبران که در سرلوحه قهر سپاه مهدی (ع) قرار دارند، بیشترین کارشکنی ها از جانب کسانی است که ادعای موافقت با امام دارند و خود را از منتظران حضرت می دانند. امام صادق (ع) در این باره فرمودند: «چه بسیار از کسانی که ادعای پیروی او را دارند، ولی پس از ظهور حضرت، از او روی می گردانند.»
در اینجا به برخی از این گروه ها اشاره می کنیم:
1. راحت طلبان: راحت طلبی ریشه در خودپرستی دارد و خودخواهی منشا همه مفاسد است. امام خمینی در طرز تفکر راحت طلبان می گوید:« می گویند: اگر حضرت صاحب، خودشان مقتضی می دانند برای جهاد و مبارزه تشریف بیاورند، من که دلم برای اسلام بیشتر از آن حضرت نسوخته است و حضرت هم که این ها را می بیند، خودشان بیایند، چرا من این کار را بکنم...» امام صادق(ع) می فرماید: «اگر شما برای یاری ما دعوت شدید، خواهید گفت: ما در تقیه هستیم و نمی توانیم شما را یاری دهیم...»
2. جمود اندیشان: همیشه ظاهر گرایان از مهم ترین موانع احیای دین و تحولات اجتماعی بوده اند. کسانی که به باطن و روح دین توجه نکرده و افق درکشان، فراتر از پوست و قالب را نمی نگرد، لذا موجب می شود که در زمان های حساس تکلیف را نشناسند و به رویارویی پیامبر و امامان کشانده شوند. امام صادق (ع) می فرماید: «آزردگی هایی که مهدی ما از روی نادانان روزگار خود متحمل می شود، بیش از زحماتی است که به پیامبر از جاهلان زمان خود وارد شده. گفتم: چگونه؟ فرمود: پیامبر در زمانی برانگیخته شد که مردم، سنگ و درخت و چوب می پرستیدند. قائم، آن گاه که قیام کند، مردم علیه او قرآن را تاویل می کنند.»
3. کافران و منافقان: دو چهرگان که آینده خود را در خطر می بینند، با پخش شایعه و همکاری با گروه های معارض دشمنی خود را آشکار می کنند. در مناطق مرزی با دشمنان خارجی همدست می شوند و در مرکز خلافت، کوفه، آشکارا با مردم می جنگند. حضرت پس از درهم شکستن مقاومت مخالفان، پیروزمندانه وارد کوفه می شود و منافقان را در ردیف سایر فرقه های منحرف نافرمان از میان برمی دارد.
* در لغت به معنای بازگشت و بازگشتن به دنیا پس از انتقال به جهان دیگر است. و در اصطلاح بدین مفهوم است که امامان خاندان وحی و رسالت و انبوهی از کسانی که جهان را بدرود گفته اند، بار دیگر پس از حضرت مهدی و پیش از شهادت او به خواست خداوند و اراده حکیمانه او بدین جهان بازمی گردند.
*امام صادق(ع) فرمود: رجعت برای همه مردم نیست، بلکه برای گروه هایی خاص است: مومنان خالص و کافران محض. و نیز آن حضرت فرمود: هنگامی که حضرت ولی عصر (ع) قیام کند فرستاده ای کنار قبر مومن می آید و به او می گوید: هان ای بنده خدا! امام تو قیام کرده است، اگر می خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی خواهی و بر آن هستی که هم چنان در جوار رحمت پروردگارت اقامت گزینی همین جا اقامت کن.
*روایاتی که بیانگر زنده شدن مردگان پیش از فرا رسیدن رستاخیز باشد بسیار است و بر سه بخش قابل تقسیم می باشند: 1. انبوه روایاتی که از زنده شدن مردگان به دست پیامبران گذشته سخن می گوید. 2. روایاتی که تصریح می کند که به دعای خالصانه پیامبر و به دست او مردگانی زنده شدند. 3. روایاتی که نشانگر آن است که بر اثر دعای برخی امامان معصوم برخی مردگان زنده شدند.
*رجعت امامان در قرآن کریم و روایات و زیارات آمده است. در قرآن آمده است: إنّ الذی فرض علیک القرآن لرادّک إلی معاد. امام سجاد (ع) در تاویل این آیه شریفه فرمود: پیامبر شما و امیر مومنان و امامان اهل بیت در عصر ظهور به دنیا بازمی گردند. و در زیارت آل یاسین آمده است: و أنّ رجعتکم حقّ لا ریب فیها. در زیارت جامعه می خوانیم: مومن بایابکم، مصدّق برجعتکم، منتظر لأمرکم.
*امام صادق (ع) می فرماید: نخستین کسی که در جریان رجعت به دنیا بازمی گردد، امام حسین(ع) است. در اخبار رجعت امام حسین(ع) تصریح شده که به هنگام رجعت حضرت، یزید و سپاهیانش نیز رجعت می کنند و امام حسین(ع) آنها را می کشد و برای هر ضربتی یک ضربت می زند. و در روایتی از امام صادق(ع) آمده است: و او کسی است که قائم را پس از یک زندگی طولانی و شکوهبار که از دنیا می رود، غسل می دهد و به خاک می سپارد.
*حضرت امیر (ع) در ضمن خطبه مفصلی فرمودند: برای من بازگشت پس از بازگشت و رجعت پس از رجعت است، من صاحب رجعت ها هستم، من صاحب صولت ها و شوکت ها هستم، من صاحب دولت ها و قدرت ها هستم. از نظر روایات تردیدی نیست که منظور از «دابّة الأرض» در آیه 82 سوره نمل رجعت حضرت علی (ع) می باشد.
*هر پژوهشگر با انصافی که روایات اهل بیت را درباره رجعت مورد پژوهش قرار دهد بدون تردید به متواتر بودن این احادیث معتقد می شود. علامه مجلسی می فرماید: اگر احادیث رجعت متواتر نباشد، دیگر در هیج مورد نمی توان ادعای تواتر کرد.
امام باقر (ع): قائم، مدت 309 سال حکومت می کند، به تعداد سال هایی که اصحاب کهف در کهف درنگ کردند.
امام صادق(ع) نیز می فرمایند: مدت حکومت او با هفتاد سال از سال های شما برابر می باشد و آن گاه خداوند هر چه اراده کند، انجام می دهد.
********************
روایات وارده در مدت حکومت حضرت، گوناگون است. در منابع شیعی نوزده، بیست، سیصد و نه سال ذکر شده. اما آنچه مسلم است، مدت حکومت و حاکمیت مهدی (عج) باید به اندازه ای باشد که پایه های ظلم و ستمگری ویران گردد و بر جای آن بنیاد عدل و داد استوار گردد. بدون تردید این مسئله زمان می طلبد و فرصت می خواهد. و بنا نیست که حضرت همه امور را بر اساس معجزه و روش غیر عادی به پیش ببرد.
بر اساس روایات، ظهور مانند قیامت ناگهانی و غیر منتظره فرا می رسد. و نشانه های قطعی ای که پیش از ظهور رخ می دهد، روز ظهور را مشخص نمی سازد. و ظهور آن حضرت به ویژه برای کسانی که به مساله بها ندادند یا ضعف عقیده به حضرت مهدی (عج) داشتند، ناگهانی تر و غافلگیر کننده تر خواهد بود.
