فاطمیه فقط غم شهادت اولین تن از پنج تن نیست،
فاطمیه تنها حدیث ظلم و ستم و پیمان شکنی غاصبان نیست،
فاطمیه صرفا سیلی و بی حرمتی و در سوخته و دفن شبانه نیست،
فاطمیه آغاز گمنامی و غربت آل الله است...
نعمت رسولشان را خوب ادا کردند! همو که رحمة للعالمین بود و حریص به هدایتشان.
" أتممت علیکم نعمتی" را چه زود فراموش کردند!
غدیر...دستان رسول و ولی... بیعت و تهنیت...
قلب کوثر و قدر را شکستند! پهلویش را هم.
فدک را از فاطمه اطهر(س) غصب کردند و ولایت را از امیرالمومنین(ع). "فبأیّ آلاء ربکما تکذبان" ؟!
فاطمیه آغاز تنهایی ها و غصه هاست...
غربت امیرالمومنین و نجوای شبانه و سلام های بی پاسخ و عَلَم خلافت و کوفه و...
تنهایی امام حسن مجتبی و بی یار و یاور ماندن و آنگونه شهید شدن...
و پنجمینِ آل عبا... مظلوم و تشنه لب و بی سر و بی کفن و آه...
از زینب کبری هم بگوییم که أمّ المصائب نام گرفت. اما چه نیک از مادر الگو گرفت...
همیشه با امام زمانش بود و از او دفاع کرد، لحظه ای از اباعبدالله(ع) جدا نشد و لحظه ای از زین العابدین(ع) غافل نماند...
کسی چه می داند؟ شاید آن روز صدیقه طاهره(س) همه این روزها را می دید؟
ای پاره تن رسول! شنیده ام که پیامبر(ص) فرمود: "أنا و علی أبوا هذه الأمة"
شما که هم امّ ابیها هستید و هم مادر ائمه طاهرین...امشب برایمان مادری کنید.
دعای مادر اجابت می شود، حال، دل شکسته هم باشد... خداوند "عند المنکسرة قلوبهم" است...
امشب برایمان دعا کن که هیچ گاه از ولایت جدا نشویم. رقعه کربلا را برایمان امضا کن مادر!
فاطمیه فقط غم شهادت اولین تن از پنج تن نیست،
فاطمیه تنها حدیث ظلم و ستم و پیمان شکنی غاصبان نیست،
فاطمیه صرفا سیلی و بی حرمتی و در سوخته و دفن شبانه نیست،
فاطمیه آغاز گمنامی و غربت آل الله است...
نعمت رسولشان را خوب ادا کردند! همو که رحمة للعالمین بود و حریص به هدایتشان.
" أتممت علیکم نعمتی" را چه زود فراموش کردند!
غدیر...دستان رسول و ولی... بیعت و تهنیت...
قلب کوثر و قدر را شکستند! پهلویش را هم.
فدک را از فاطمه اطهر(س) غصب کردند و ولایت را از امیرالمومنین(ع). "فبأیّ آلاء ربکما تکذبان" ؟!
فاطمیه آغاز تنهایی ها و غصه هاست...
غربت امیرالمومنین و نجوای شبانه و سلام های بی پاسخ و عَلَم خلافت و کوفه و...
تنهایی امام حسن مجتبی و بی یار و یاور ماندن و آنگونه شهید شدن...
و پنجمینِ آل عبا... مظلوم و تشنه لب و بی سر و بی کفن و آه...
از زینب کبری هم بگوییم که أمّ المصائب نام گرفت. اما چه نیک از مادر الگو گرفت...
همیشه با امام زمانش بود و از او دفاع کرد، لحظه ای از اباعبدالله(ع) جدا نشد و لحظه ای از زین العابدین(ع) غافل نماند...
کسی چه می داند؟ شاید آن روز صدیقه طاهره(س) همه این روزها را می دید؟
ای پاره تن رسول! شنیده ام که پیامبر(ص) فرمود: "أنا و علی أبوا هذه الأمة"
شما که هم امّ ابیها هستید و هم مادر ائمه طاهرین...امشب برایمان مادری کنید.
دعای مادر اجابت می شود، حال، دل شکسته هم باشد... خداوند "عند المنکسرة قلوبهم" است...
امشب برایمان دعا کن که هیچ گاه از ولایت جدا نشویم. رقعه کربلا را برایمان امضا کن مادر!
مرحوم آیت اللّه سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیت اللّه سید شهاب الدین مرعشى (ره) بسیار علاقه مند بود که محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره (س) را به دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت باقر(ع) و یا امام صادق (ع) مشرّف شد. امام به ایشان فرمودند:
«عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَْیت ِ.»
یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن .
خدایا! آتش کینه بر در و دیوار خانه علی و فاطمه شعله گرفت...
بر در و دیوار دلم، آتش عشق زهرای اطهر(س) را برافروز!
دیگر به روزهای آخر سال رسیدیم. شماره معکوس شروع شده.
مثل همیشه از خیابانها و بازارهای شلوغ گذشتیم. لباسهای نو خریدیم اما خوب می دانیم «...وَ لِباسُ التَّقْوى ذلِکَ خَیْرٌ... ». (اعراف: 26)
خانه ها را هم که حسابی تکاندیم و البته بعضا! دلهایمان را هم تکاندیم چون حداقل اهمیت «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ... » را دانسته ایم. (اعراف: 199)
بساط آجیل و میوه و شیرینی و خلاصه مأکولات هم به راه است و ما هم عِباد شکرگزار...«...کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ...» (بقره: 172)
به فکر دید و بازدید هم هستیم. اما هیچ کدام دوست نداریم در این مهمانی ها جزو «الَّذینَ هُمْ فی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ» باشیم. (طور: 12)
راستی سفر برای عده ای بهترین بخش سال جدید است. «قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ» را شنیده ایم. اما مباد که «فَانْظُرُوا» ها را فراموش کنیم...
ü خلاصه طوری از تمام نعمت هایی که خداوند بهار در اختیار ما می گذارد استفاده کنیم که به سمت قرب الهی در حرکت باشیم. نه اینکه از عید سال جدید، یک کوله بار سنگین جمع کنیم از اقلام ریز و درشتی مثل فخرفروشی و کینه و اسراف و حرفهای بیهوده و خوش گذرانی های غافلانه و...
و در آخر این قافله عمر عجب می گذرد... حضرت امیر(ع) چه خوش در این باره می فرمایند:
«ما أسرع الساعات فی الیوم، و أسرع الأیام فی الشهر، و أسرع الشهور فی السنة و أسرع السنین فی العمر» (خطبه188 نهج البلاغه)
پیشاپیش سال نو مبارک. امام عصرمان را فراموش نکیم.
به امید بهار ظهور...
پ.ن: جرقه جمله اول از گفتگوی قرآنی آقای محمدحسین طباطبایی در عربستان، صورت گرفت.
باز هم به میهمانی دعوت شدم. یک میهمانی باصفا...
در آستانه بهار و تحول طبیعت، این میزبانان به تحول روح و جان ما نظر دارند...
شهدا را می گویم، شهدای کربلای ایران...
شنیده ام که رسم نیک سفر راهیان نور را رهبر عزیز بنا نهاده، مثل همه رسم های خوب...
جای شما خالی، اوایل اسفند برای دومین بار راهی سرزمین نور شدم.
شهدا مبدأ تحولات بزرگی هستند، همه را مجذوب خود می کنند...
درد و دل همه را می شنوند، جواب می دهند، از میهمانان استقبال و پذیرایی می کنند...
به علم و عمل مرده ما جانی دوباره می بخشند، افرادی را سر مسیر زندگی ما می گذارند...
خلاصه ما هم دوست داریم آنها را بیشتر بشناسیم، از کتاب و مجله و نرم افزار استفاده می کنیم تا از آنها الگو بگیریم.
اما من گاهی فراموش می کنم که این شهدای عزیز، دانش آموزان و تربیت یافتگان مردی بزرگ بودند...
معلم آنها پیر خمین بود، همانگونه که معلم شهدای هسته ای امام خامنه ای است...
آنکه روح ایمان و جهاد و شهادت را در دل این چنین مردانی دمیده،
اولی به شناخت و الگوگیری و توسل و محبت است...
پس یادم نرود مانند شهدا امامم را بشناسم تا...
پ.ن: یکی از تلنگرهایم در این سفر این بود که به شناخت عمیق امام و رهبر برسم. ان شاءالله
