فرخنده میلاد امام حسن عسکری(ع)- ابا المهدی(عج)- بر بقیه الله و تمامی دوستداران حضرتش مبارک باد. بدین مناسبت زندگی نامه مختصری از پدر حضرت مهدی(ع) تقدیم می شود. 

حسن بن علی(ع)، ملقب به عسکری، در دهم ربیع الثانی سال 231 یا 232 ه.ق در مدینه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش امام هادی(ع) و نام مادرش حدیثه بوده است. زمانی که امام هادی(ع) چشم از جهان بربست و منصب امامت و رهبری به او محول شد، فقط 22 بهار از عمر شریفش گذشته بود. امام حسن عسکری(ع) از طرف معتمد عباسی مسموم شد و در روز هشتم ربیع الاول سال260 ه.ق در سامرا شهید شد و در کنار قبر پدرش مدفون گشت.. دوران امامت این امام بزرگوار شش سال بوده و در مدت بیست و هشت ساله یا بیست و نه سال خویش، منشا برکات و فیوضات بسیاری بوده است. حضرت عسکری(ع) جز امام مهدی(ع) فرزندی نداشته است.

روایت شده که موقعی که امر امامت به امام حسن عسکری(ع) واگذار شد، آن حضرت با خواص شیعیان خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می کرد. علت اینکه آن حضرت و همچنین پدر بزگواررش این عمل را انجام می دادند، این بود که مقدمه غایب شدن امام زمان(ع) را فراهم کرده باشند تا شیعیان با این موضوع مانوس شوند و منکر غایب شدن امام نشوند و مردم به پنهان بودن امام عادت کنند.

وقتی امام حسن عسکری(ع) در آستانه ارتحال قرار گرفت، خلیفه از این امر آگاه شد و به دستور وی، گروهی از سران دولت و جمعی از پزشکان به منزل امام یازدهم رفتند تا ضمن مداوای حضرت و کسب وجهه عمومی، اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرند و رفت و آمدها را به کنترل در بیاورند و اگر صحنه مشکوکی در رابطه با جانشینی و امامت پس از وی دیدند، آن را گزارش کنند. تا این که هشتم ربیع الثانی سال 260 ه.ق امام در سامرا چشم از جهان فرو بست. ابو الادیان می گوید: هنگامی که به خانه امام حسن(ع) رسیدیم، وی را در حالی دیدیم که کفن شده بود. برادرش جعفر جلو افتاد تا بر جنازه امام نماز بخواند. هنوز تکبیر را نگفته بود که کودکی جلو آمد، لباس جعفر را گرفت و او را از جنازه کنار زد و فرمود: «ای عمو کنار بایست که من از تو برای نماز گزاردن بر پدرم شایسته ترم.» جعفر نیز در حالی که رنگ از چهره اش پریده بود کنار رفت.                       شیخ مفید می نویسد: زمانی که خبر وفات امام حسن عسکری(ع) پخش شد، سامرا غرق در عزا شد و هنگامی که مقدمات غسل و تشییع تمام شد، حاکم عباسی به فرزند متوکل( ابو عیسی) دستور داد بر جنازه امام یازدهم نماز بگزارد.                                 بین این دو نقل می توان این گونه جمع کرد که بگوییم دو نماز بر جنازه امام حسن عسکری(ع) گزارده شد: در جمع، نماز ابو عیسی، و در خلوت و نهانی نماز حضرت مهدی(عج).{ نا گفته نماند در میان انبوه نمازگزاران بر جنازه امام حسن عسکری(ع) که شاهد تجلی حضرت بقیه الله الاعظم بوده اند، نام 39 نفر در تاریخ ثبت شده است.}

ابراهیم بن محمد تبریزی یکی از کسانی است که حضرت مهدی(ع) را زیارت کرده و بر جنازه پدر حضرت نماز خوانده است. او می گوید: روزی که جنازه آن حضرت را آوردند و ما 39 نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را به سر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آنکه او را بشناسیم، در مقابل شکوه، هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار به پا خاستیم. در برابر جنازه ایستاد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش نماز خواندیم. چون از نماز فارغ شد، به یکی از اتاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.

 امام حسن عسکری(ع): به خدا فرزندم مهدی را غیبتی است که در آن هیچ کس از هلاکت نجات نمی یابد، مگر کسی که خدای عزّ و جلّ او را بر اعتقاد نسبت به امامتش ثابت قدم بدارد، و او را نسبت به دعا برای تعجیل فرجش توفیق عنایت فرماید.