در سال262ق بر حکیمه دختر امام جواد(ع) وارد شدم و از پس پرده با وی سخن گفتم و از او درباره اعتقادش به امامان پرسیدم. او همه آنها را یکایک شمرد و آن گاه حجه بن الحسن بن علی(ع) را نیز نام برد...

از او پرسیدم: این فرزند کجاست؟

گفت: در پس پرده غیب است.

گفتم: پس شیعه به چه کسی پناه ببرد؟

گفت: به "جدّه" مادر امام حسن عسکری(ع).

سپس افزود: این دستور از سوی امام حسن عسکری(ع) و به پیروی از امام حسین(ع) صورت گرفته است. زیرا امام حسین(ع) در ظاهر برای حفظ جان فرزندش امام سجاد(ع) به خواهرش زینب کبری(علیها السلام) وصیت کرد و در نتیجه تا مدتی هر آنچه از امام زین العابدین(ع) صادر می شد، به حضرت زینب نسبت داده می شد تا امر پنهان باشد و حساسیت ها نسبت به امام سجاد(ع) کمتر شود.

  *این گفتگو را شیخ صدوق از احمد بن ابراهیم نقل کرده است.

در دوران سخت غیبت صغری، در روزهایی که شیعیان پس از دویست و شصت سال با یک آزمایش بزرگ رو به رو بودند و می بایست با غیبت امام خو کنند، یک زن به عنوان مفزع و پناه معرفی می شود و آن مادر بزرگوار امام حسن عسکری(ع) است.

در این دوره گرچه امام هادی و امام حسن عسکری(علیهما السلام) زمینه غیبت را از پیش فراهم کرده بودند و شخصیت های مورد اعتمادی همانند عثمان بن سعید عمری و پسرش محمد بن عثمان را به عنوان وکیل معرفی کرده بودند، به دلایلی از موقعیت مادر امام حسن عسکری معروف به "جده" استفاده شد و وی پناه شیعه معرفی گردید. از گفت و گوی احمد بن ابراهیم با حکیمه، بر می آید که پس از گذشت دو سال از رحلت امام حسن عسکری(ع) همچنان بسیاری از کارها به دست مادر امام حسن عسکری(ع) انجام می شده ولی در حقیقت از طرف حضرت حجت(ع) و به فرمان آن حضرت صورت گرفته است.

*منبع این مطلب و همچنین "فایده امام غایب" : موعودنامه، مجتبی تونه ای