فاطمیه فقط غم شهادت اولین تن از پنج تن نیست،
فاطمیه تنها حدیث ظلم و ستم و پیمان شکنی غاصبان نیست،
فاطمیه صرفا سیلی و بی حرمتی و در سوخته و دفن شبانه نیست،
فاطمیه آغاز گمنامی و غربت آل الله است...
نعمت رسولشان را خوب ادا کردند! همو که رحمة للعالمین بود و حریص به هدایتشان.
" أتممت علیکم نعمتی" را چه زود فراموش کردند!
غدیر...دستان رسول و ولی... بیعت و تهنیت...
قلب کوثر و قدر را شکستند! پهلویش را هم.
فدک را از فاطمه اطهر(س) غصب کردند و ولایت را از امیرالمومنین(ع). "فبأیّ آلاء ربکما تکذبان" ؟!
فاطمیه آغاز تنهایی ها و غصه هاست...
غربت امیرالمومنین و نجوای شبانه و سلام های بی پاسخ و عَلَم خلافت و کوفه و...
تنهایی امام حسن مجتبی و بی یار و یاور ماندن و آنگونه شهید شدن...
و پنجمینِ آل عبا... مظلوم و تشنه لب و بی سر و بی کفن و آه...
از زینب کبری هم بگوییم که أمّ المصائب نام گرفت. اما چه نیک از مادر الگو گرفت...
همیشه با امام زمانش بود و از او دفاع کرد، لحظه ای از اباعبدالله(ع) جدا نشد و لحظه ای از زین العابدین(ع) غافل نماند...
کسی چه می داند؟ شاید آن روز صدیقه طاهره(س) همه این روزها را می دید؟
ای پاره تن رسول! شنیده ام که پیامبر(ص) فرمود: "أنا و علی أبوا هذه الأمة"
شما که هم امّ ابیها هستید و هم مادر ائمه طاهرین...امشب برایمان مادری کنید.
دعای مادر اجابت می شود، حال، دل شکسته هم باشد... خداوند "عند المنکسرة قلوبهم" است...
امشب برایمان دعا کن که هیچ گاه از ولایت جدا نشویم. رقعه کربلا را برایمان امضا کن مادر!
