عرب رسم داشته و دارد که وقتی کسی از اهالی خانه‌ای خونش به ناحق به زمین ریخته شود، تا وقتی انتقام خون او گرفته نشده، بر سر در آن خانه پرچم سرخ نصب کنند. این پرچم، وقتی جایش را به پرچم سیاه می‌دهد که کسی بیاید و انتقام خون ریخته شده را بگیرد .
صدها سال است این پرچم گنبد طلایی امام حسین(علیه السلام) سرخ است، جزد دهه اول محرم که 10 روز ، پرچم سیاه برافراشته می‌کنند. حالا ما همه منتظریم تا آن خونخواه اصلی بیاید، بعد همه با هم برویم آن پرچم سرخ را برداریم.
به نقل از همشهری جوان
ای امیر عرفه بی تو صفا نیست که نیست بی تو اندر عرفه عشق و وفا نیست که نیست
ای امیر عرفه یوسف زهرا مهدی حاجتی غیر ظهورت به خدا نیست که نیست
شنیده ام آخرین شب غیبت را در جوار کعبه به سحر می رسانی،
در حالی که سر به سجده گذاشتی و امّن یجیب می خوانی،
و چه شگفت است که مبدا و مقصد ولایت با کعبه گره خورده است!
از تولد امیرالمومنین علی(ع) داخل خانه کعبه تا ظهور منجی بشریت در کنار کعبه...
مگر می شود از حج بگویی و گریزی به کربلا نزنی؟( از قول جلال آل احمد)
نهم ذی الحجه بود که اباعبدالله (ع) حرم امن الهی را ترک کرد و قافله عشق به راه افتاد...
تا ماه حسینی چیزی باقی نمانده، باطن قبله را رها نکنیم...
" ای تشنگان کوثر ولایت! بیایید... من سرچشمه را یافته ام.
وا اسفا! باطن قبله را رها کرده اید و بر گرد دیوارهای سنگی می چرخید؟
بیایید...باطن قبله اینجاست.
به خدا اگر نبود که خداوند خود این چنین خواسته، می دیدی کعبه را که به طواف امام آمده است و حجرالاسود را می دیدی که با او بیعت می کند.
مگر نه اینکه انسان کامل، غایت تکامل عالم است؟...
ای امت آخر بر شما چه رفته است؟ مگر تا کجا می توان در محاق غفلت و کوری فرو شد که خورشید را نشناخت؟ "
"آنان که رو به سوی قبله خویش نماز می گزارند، معنای حرمت حرم امن را چه می دانند؟
کعبه آنان که در مکه نیست تا حرمت حرم مکه را پاس بدارند؛
کعبه آنان قصر سبزی است در دمشق که چشم را خیره می کند.
امام برای اعمال حج احرام بسته است ولکن اینان احرام بسته اند تا شمشیرهای آخته خویش را از چشم ها پنهان دارند... "*
اما امشب، شب شهادت آن مردی است که در آخرین نفس هایش، مولای زمانش را به همه سفارش می کرد،
مسلمی که در کوفه تنها ماند و شهید شد چرا که تنهایی رسم دیرین خوبان زمان بوده...
خداوندا به این روزها و شب های باعظمت
که موسی به طور می رود و فاطمه(س) به خانه علی(ع)،
ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه و محمد(ص) با علی(ع) به غدیر،
و حسین(ع) با همه هستیش به کربلا...
قسمت می دهیم که تا آخرین نف
س ما را در راه ولی امرمان، صاحب زمانمان و نایب بر حقش ثابت قدم بدار!
التماس دعای فراوان برای ظهور مولا!
* از "فتح خون" شهید آوینی
یک نخ از جامه احرام تو ما را کافی است
نه که ما را، همه خلق جهان را کافی است
پسر حضرت نرگس به جمالت نازم
گوهر مهر تو ما را به دو دنیا کافی است
در منی یا به حرم یا عرفات یا مشعر
لحظه ای یاد کنی از من شیدا کافی است
گر تو راضی شوی از من،همه روزم عرفه است
نامه ای گر شود از سوی تو امضا کافی است
کاش در این رمضان لایق دیدار شوم
سحری با نظر لطف تو بیدار شوم
کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان
تا که همسفره تو لحظه افطار شوم
***************************
تو سحرهای با صفای این ماه...، دم افطار وقتی دست به آسمان بلند می کنی...، بعد نمازهای اول وقت و قرائت قرآن....، بعد مناجات و شاید گوشه چشمی اشکی....، دعا برای سلامتی و ظهور آقا و ثابت قدم ماندن را از یاد نبری!
امروز روز شماست آقا رخصت!
دیشب که برترین شب بعد از لیله القدر بود،
شب را احیا کردیم تا دلمان در روز آمدنت زنده باشد و از تیرگی گناه نمرده باشد...
چراغانی کردیم و گل زدیم تا یادمان نرود که روزی می آیی و مقدمت را گلباران خواهیم کرد...
شربت و شیرینی پخش کردیم تا شیرینی بودن تو و آمدن تو هرگز از دل نرود...
زیارت عاشورا خواندیم و به جد شهیدت متوسل شدیم تا دعاگویمان باشی...
دعای فرج را با هم زمزمه کردیم و برای آمدنت دست به دامان خدا شدیم به این امید که خداوند بر ما رحمی کند و از سالهای دوری بکاهد؛ همچون پایان غیبت موسی بعد از دعای قوم بنی اسراییل...
مولا جان! برای میلادت چون همیشه دست خالی ام...
دعا کن در روز آمدنت دلم خالی باشد...
از هر شک و شبهه و گناه...
آقا جان!* بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی ،آجرک الله!
عزیز دو جهان یوسف در چاه!...
* از حمید رضا برقعی
